Op 22-jarige leeftijd vertrok de Noor Ola Gjeilo naar New York om er te studeren aan de vermaarde Juilliard School of Music. Daar bekwaamde hij zich als componist en woont er nog steeds. Hij maakte een hele serie zeer knappe en melodieuze werken voor koor, blazers of piano (de laatste zelfs op CD uitgebracht in 2007), maar een brede doorbraak bleef uit.
Dat veranderde totaal toen hij een jaar lang huiscomponist ('composer in residence') mocht zijn bij het Phoenix Chorale. De CD
Northern Lights die hij met dit gelauwerde koor in 2012 opnam bevatte uitsluitend zijn werk en werd 'CD van de week' op Classic FM. Zjjn arrangementen voor piano, koor en saxofoon raakten hooggewaardeerd, en dat de tekstthema's vrijwel allemaal religieus waren bleek geen enkele belemmering...
Al gauw ontdekte Sega di Canto's muziekcommissie Gjeilo's website met zijn prachtige en zeer zingbare koorstukken (zonder enige beperking beschikbaar!), maar van uitvoering kwam het steeds maar niet. Eindelijk, als onderdeel van een
Nordic project, kon dit in 2015 gebeuren. Naast een vroeg werk
Unicornis Captivatur (2001,
[info]) trok ook het titelnummer van de CD de aandacht. Hij maakte dit a-capella koorwerk in zijn afstudeerjaar aan Juilliard (2006), op een latijnse tekst uit Salomons Hooglied, dat tevens in gewijzigde vorm al eeuwenlang als Mariahymne is gebruikt, naar eigen zeggen geïnspireerd door het noorderlicht, vandaar de titel. In 2012 volgde een piano-improvisatie op hetzelfde muzikale thema.
Audiolinks naar een paar van zijn arrangementen voor koor, piano/orkest en saxofoon:
The ground (Sanctus)
Evening Prayer
Serenity (O magnum mysterium)